کمــی بــه فکـــر خــودت بــاش!

این قــدر در کنــایه هــا و استعاره هــا آشیــانه مکن

آسیبــــــــــــ مــی بینی

همــیشه گلولــه از سربـــــــــ نیستـــــــ...

گــاه لبخنـــدی ستــــ آلـــوده بـــه تحقیـــر

بی آنکـــه بفهمـــی

در خـــون خـــود غـــرق مـــی شـــوی

پـــرواز کــن بـــرو

بگــریـــز از ایـــن مـــه

بگـــریـــز از دهـــان مـــردم

بگــریــز از دایــره ی ماه تلخـی که بر پنجره هــا تابیــده است